روزی که از میکروفون تظاهرات، به زن‌ها فحش ناموسی داده شد!
تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۱ ساعت ۰۹:۴۸
روزنامه اعتماد در یادداشتی با اشاره به شیوع فحاشی در تجمعات اخیر نوشت: سال‌های پیش از انقلاب و اوایل پیروزی کلماتی در تظاهرات و میتینگ‌ها مطرح می‌شد که بار توهین و ناسزا داشت.
اگر جلوتر بیاییم حتما خبرنگارانی که گزارش‌های میدانی مربوط به ۲۵ سال قبل (دوره اصلاحات) را نوشته‌اند به خاطر دارند که در درگیری‌هایی که در اطراف دانشگاه و مکان‌های دیگر بین دانشجویان چپ و راست صورت می‌گرفت، طرفین به همدیگر گل هدیه نمی‌دادند! غیر از شعار‌های سیاسی که هر طرف سعی می‌کرده با شدت و حدت بیشتر و با صدای بلندتر فریاد بزند، مشتی حرف زشت و ناروا هم ردوبدل می‌شد. البته که اکثر آن‌ها بر صفحات روزنامه‌ها نقش نبست و لابد مانند پیشینیان، در تاریخ هم نخواهد آمد.
اگر جلوتر بیاییم حتما خبرنگارانی که گزارش‌های میدانی مربوط به ۲۵ سال قبل (دوره اصلاحات) را نوشته‌اند به خاطر دارند که در درگیری‌هایی که در اطراف دانشگاه و مکان‌های دیگر بین دانشجویان چپ و راست صورت می‌گرفت، طرفین به همدیگر گل هدیه نمی‌دادند! غیر از شعار‌های سیاسی که هر طرف سعی می‌کرده با شدت و حدت بیشتر و با صدای بلندتر فریاد بزند، مشتی حرف زشت و ناروا هم ردوبدل می‌شد. البته که اکثر آن‌ها بر صفحات روزنامه‌ها نقش نبست و لابد مانند پیشینیان، در تاریخ هم نخواهد آمد.
از جمله این خاطره که یکی از چهره‌های سرشناس که مکررا با خودروی بلندگودارش در تهران و شهرستان‌ها حاضر می‌شد، یک بار از شدت هیجان یادش رفته بود میکروفن خود را خاموش کند و در همان حال فحش زشت و ناموسی به برخی خانم‌های حاضر در یک تجمع داده بود!
ناسزاگویی منحصر به یک جناح خاص نیست. در جلسات حزبی هر دو جناح نیز هنگام گفت‌وگوها، به افراد غایب ناسزا‌ها و نسبت‌های ناروایی داده می‌شود که در صورت‌جلسات منعکس نشده و به قطعه گمشده پازل تاریخ تبدیل خواهد شد.
در حوادث اخیر دانشگاه‌ها، گزارش‌هایی از فحاشی‌های بسیار زشت انتشار یافت و برخی رسانه‌ها آن را اتفاقی عجیب و غریب تلقی کردند و به تقبیح آن پرداختند. آن‌گونه که از برخی شعار‌ها برمی‌آید، این قضاوت درست است، اما خاستگاه آن تازه نیست. محتوای دیگی که سال‌های سال پیش بار گذاشته بودیم، حالا دم کشیده و خودکرده را تدبیر نیست. اصلاح این روند اراده قوی و زمان طولانی می‌خواهد.
ناسزاگویی منحصر به یک جناح خاص نیست. در جلسات حزبی هر دو جناح نیز هنگام گفت‌وگوها، به افراد غایب ناسزا‌ها و نسبت‌های ناروایی داده می‌شود که در صورت‌جلسات منعکس نشده و به قطعه گمشده پازل تاریخ تبدیل خواهد شد.
در حوادث اخیر دانشگاه‌ها، گزارش‌هایی از فحاشی‌های بسیار زشت انتشار یافت و برخی رسانه‌ها آن را اتفاقی عجیب و غریب تلقی کردند و به تقبیح آن پرداختند. آن‌گونه که از برخی شعار‌ها برمی‌آید، این قضاوت درست است، اما خاستگاه آن تازه نیست. محتوای دیگی که سال‌های سال پیش بار گذاشته بودیم، حالا دم کشیده و خودکرده را تدبیر نیست. اصلاح این روند اراده قوی و زمان طولانی می‌خواهد.
