انتخاب لاریجانی شکست اصلاح طلبان یا شکست اصولگرایان؟

عصرتعادل:مجلس دهم پس از حرف و حدیث ها و شگفتی های بسیار بالاخره کار خود را اغاز کرد. مسئله انتخاب رئیس مجلس یکی از موضوعاتی بود که از ماه ها پیش توسط تحلیلگران مورد بحث قرار گرفته و انتخاب هر کدام از دو نامزد از سوی کارشناسان تعبیر به یک پیام می شد. رئیس موقت مجلس با تمام پیش بینی ها و صحبت ها انتخاب شد و علی لاریجانی با اختلاف رای بالا بر رقیب خود محمدرضا عارف پیروز شد. بلافاصله پس از پیروزی لاریجانی، حجم بی سابقه ای از پیام ها در فضای مجازی منتشر شد که در ان ها نمایندگان لیست امید متهم به خیانت به رای مردم شده بودند، از سوی دیگر بسیاری از دوستان اصولگرا که تا دیروز لاریجانی را خائن به ارمان های این جریان می دانستند، امروز انتخاب او را تبریک گفته و وی را انتخاب اصلح دانستند. روی سخن با هر دوجریان است. چه ان ها که این انتخاب را تعبیر به شکست اصلاح طلبان کردند و چه ان هایی که انتخاب لاریجانی را پبروزی اصولگرایی عنوان کردند.

لاریجانی قهرمان اخراجی اصولگرایی
فراموش نکنیم که بسیاری از دوستان اصولگرا که امروز پیروزی لاریجانی را به منزله ادامه حاکمیت تفکر اصولگرایی در مجلس می دانند، تا دیروز فریاد اعتراض علیه او سر می دادند و لنگه کفش ها به سوی او پرتاب می کردند. ان هم به دلیل اتخاذ مواضع متفاوت از سوی او. مگر همین دوستان نبودند که لاریجانی را وادار به کاندیداتوری به صورت مستقل کردند و کسب جایگاه دوم در قم را به فال نیک و به منزله پایان دوران قدرت لاریجانی در مجلس قلمداد کردند. حال امروز پیروزی او را تبریک می گویند. آیا پیروزی علی لاریجانی که به صورت مستقل و با حمایت اصلاح طلبان وارد رقابت ها شد، پیروزی اصولگرایان سنتی محسوب می شود؟ ان زمان که جبهه پایداری انواع حملات ریز و درشت را متوجه او می کرد، این دوستان کجا بودند. امروز برخی از دشمنان دیروز لاریجانی، تنها برای مقابله با عارف به او رای دادند. نگاهی به اظهارات گذشته این دوستان می تواند نشان دهد که پیروز این میدان چه کسانی بودند.در مقابل دوستان اصلاح طلبی که پیروزی علی لاریجانی را به منزله شکست جریان امید و خیانت به رای مردم توسط برخی از نمایندگان می دانند، تاکنون از خود پرسیده اند علی لاریجانی دیگر چه کاری باید انجام می داد تا باب میل آن ها باشد، لاریجانی در مدت زمان ریاست مجلس به خوبی نشان داده که می تواند تندرو ها را بر سر جای خود نشانده و کارها را برای پیشرفت کشور به پیش برد. درست همانطور که در تصویب برجام کفایت خود را نشان داد. از سوی دیگر کاندیداتوری آقای عارف در حالی صورت گرفت که بسیاری از اعضای اصلی جریان اصلاح طلب، از آقای عارف خواستند که از این رقابت کنار بکشد. تنها در یک صورت می توانستیم این موضوع را شکست جریان اصلاح طلبی بدانیم، آن هم در صورتی بود که این جریان تمام قد پشت عارف قرار می گرفت که شاهد بودیم چنین اتفاقی رخ نداد. تنها فاکتور هایی همانند جوانمردی و ایثار برای ریاست بر مجلس کافی نیستند. نباید فراموش کنیم که خیانت در رای ملت تنها زمانی صورت می گیرد که منافع ملی زیر پا گذاشته شود، نه با رای دادن به نامزدی که امتحان خود را در ستیز با تندرو ها نشان داده. چگونه برخی از دوستان اننظار داشتند افرادی همانند کاظم جلالی و بهروز نعمتی به جای رای به یار دیرین خود، به نفع عارف رای دهند. مصداق خیانت در نگاه برخی دوستان تغییر کرده و رای ندادن به محمدرضا عارف، خیانت به رای مردم تلقی می شود. خیانت به مردم تنها یک مصداق دارد و آن هم فدا کردن منافع ملی به منظور حفظ منافع حزبی است. کاری که در دوره قبلی به اندازه کافی آن را تحمل کردیم. امروز دوستان اصلاح طلب به این نکته توجه کنند و تنها به فکر پیش برد خواسته های مردم باشند، نه منافع حزبی. در نهایت انتخاب علی لاریجانی به عنوان رئیس مجلس دهم، نه شکست اصلاح طلبان است، نه پیروزی اصولگرایان و نه مهم تر از همه خیانت به رای مردم.