در عمل و گفتار حافظ شان نظام باشیم

عصر تعادل: یکی از بزرگترین مشکلات در ساختار سیاسی ایران، ناتوانی سیاستمداران در تحمل نقد و  فعالیت جریان های رقیب است. متاسفانه دوستان ما چه در جریان اصلاحات و چه اصولگرایان، عمدتا نقدهای جریان مقابل خود را تعبیر به دشمنی می کنند و از پذیرفتن حتی درصدی از این انتقادات که بسیاری از آن ها از سر دلسوزی بیان می شوند، سر باز می زنند. علاوه بر این گارد گرفتن های بی جا در مقابل انتقادات، عده قلیلی از دوستان نیز وجود دارند که برای حفظ قدرت و کنار گذاشتن جریان مقابل، به هر شیوه ای متوصل می شوند و هر سخنی را بر زبان می آورند، غافل از این که برای تک تک اتهامات خود در روز قیامت جواب پس دهند.
بیاییم وزیر و مدیر خوب و کارآمدی باشیم تا بتوانیم نقدها را بپذیریم و از جواب دادن به آن ها نهراسیم. یکی از اصلی ترین ارکان یک نظام دموکراتیک، تضرب آرا و تحمل انتقادات رقیب است. روی این سخن تنها با سیاستمداران و جریان اصلاح طلب و اصولگرا نیست، در هر صنف و تشکلی باید پذیرای انتقاد باشیم و مسیر خود را با تخریب باز نکنیم. پایبندی به اصول اخلاق و اسلام، از اوجب واجبات و یکی از مهمترین ارکان پیشرفت است. حتی در کشورهایی مانند ژاپن و بریتانیا که به قول معروف سکولار هستند و دین و مذهب در حکومت آن ها نقشی ندارد، می بینیم که اخلاق در سیاست داخلی نقشی عمده ایفا می کند و هیچ مقامی جرات فرار از انتقاد و تخریب رقبا را به خود نمی دهد. متاسفانه در کشوری که نظام سیاسی آن، یگانه نظام شیعی و پیرو مکتب اهل بیت در جهان است، برخی از دوستان کمترین توجهی به سیره ائمه ندارند و به راحتی از آبروی نظام در جهت رسیدن به منافع شخصی خرج می کنند.
 
در میان این دعواها، اقای احمدی نژادی یکی از افرادی است که همواره مورد حمله بوده است. اقای احمدی نژاد رای دارد یا ندارد، آدم خوبی است یا بد، نظام باید او را محاکمه می کرد یا خیر، ولایت مدار است یا نیست، نباید خود را میان این گونه تهمت زنی ها قرار دهیم و به تکرار اتهاماتی بپردازیم که در هیچ دادگاهی اثبات نشده ند.همه باید حافظ شان نظام باشیم. قانون صریحا در مورد مقامی که اصول سه گانه نظام را قبول ندارد، صحبت کرده. حال این که ما بگوییم آقای احمدی نژاد ولایتمدار نبود و به او اتهامات مختلف بزنیم، به نوعی سبقت گرفتن از قانون است. وقتی مجلس برای آقای احمدی نژاد رای عدم کفایت سیاسی صادر نکرده، پس یعنی حرف ما اشتباه است و باید از تکرار آن دست بکشیم. تهمت زدن و انگ زدن در شریعت ما جایی ندارد، نباید برای فردی که قانون او را مجرم ندانسته، حکم صادر کنیم و شخصا او را محکوم کنیم. تا جرم در دادگاه ثابت نشود، هیچ کس محکوم نیست. متاسفانه تهمت و افترا تبدیل به یک مسئله عادی چه در کوچه و خیابان و چه در لایه های بالای قدرت در کشور شده است. چه دوستان در دولت که احمدی نژاد را سیبل حملات خود قرار داده اند، چه برخی دوستان اصولگرا که منتخبان مردمی لیست اصلاح طلبان را متهم به حمایت از انگلیس و دریافت حقوق از ملکه بریتانیا می کنند. تهمت در هر لباس، به هر بهانه و توسط هر شخص و جریانی که مطرح شود، خطایی بس بزرگ است. چرا برخی از دوستانی که بیش از ما دم از اسلام و حضرت علی (ع) می زنند، برای چهار روز نشستن بر کرسی ریاست، به هر شخصی که ذره ای در مسیرشان قرار گیرد حمله می کنند و هر گونه بی اخلاقی را برای رسیدن به اهداف خود جایز می دانند.
بد نیست تفعلی به نهج البلاغه و روایات و احادیث ائمه بزنیم تا به اشتباهات خود پی ببریم، این همه تهمت که هر روزه میان سیاستمداران رد و بدل می شود، در کدام دادگاه ثابت شده است؟ بیاییم به فکر مردم باشیم. آقای روحانی، مردم برای این شما را برگزیدند تا امید، آرامش، ثبات و عقلانیت را به جامعه بازگردانید. ما در سال سوم دولت به سر می بریم، اما هنوز دنبال دعوا می گردیم و تمام کاستی ها و اشکالات را بر گردن دولت قبل می اندازیم.  این موضوعی که مدت ها است در کشور باب شده که هر کی از راه می رسد، یک بار به دولت های گذشته حمله می کند، تنها به ضرر نظام است و شان و منزلت آن را پایین می آورد. ادبیات برخی از دوستان این گونه است که برای انسان تداعی می شود که نظام مقدس جمهوری اسلامی در طول این سال ها یک دولت خوب و کارآمد نداشته است. الی ماشالا هر کدام از جریان ها مشغول تخریب اقدامات یکی از دولت های گذشته است تا برای خود طرفدار جمع کند،  غافل از این که این گونه دعواها تنها مردم را نسبت به نظام و انقلاب بدبین می کند. ما حق نداریم مردم را نسبت به نظام و خدمتگزاران ملت بدبین و دلسرد کنیم. نظام بلند مرتبه تر و عزیز تر از آن است که از آبرویش برای رسیدن به اهداف دنیویمان خرج کنیم.
به قلم سید