استفاده ابزاری آمریکا از کردهای سوریه

عصر تعادل – اکنون مدتی است که از کوبانی و آن مبارزان دلیرش در جبهه سوریه خبری نیست اما هیچ آزادی خواهی در جهان نیست که رنج کوبانی را از خاطر زدوده باشد.مرگ ابولیلا اخرین خبری بود که درباره کوبانی منتشر شد. «عصر تعادل» به این بهانه مطلبی را درباره وضعیت کردها در سوریه و مبارزه علیه داعش از واشنگتن پست ، انتخاب و ترجمه کرده است .چندی پیش واشنگتن پست در مورد مواضع آمریکا برای ائتلاف با کردهای روژوا تحلیلی منتشر کرد که نشان دهنده استفاده ابزاری آمریکا از کردها در منطقه است .با این دست تحلیل ها به نظر می رسد در این ائتلاف آنها فقط اهداف نظامی دارند و اهداف سیاسی شان همخوان با این نیست و چنانچه بتوانند داعش را از طریق کردها بیرون برانند ، آنها را در ائتلاف دموکراتیک سوریه جا نخواهند داد. این تحلیل خبر از نگاه ابزاری ایالات متحده به کردهای سوریه می دهد.

واشنگتن پست- دیوید ایگناتیوس- استخدام نیروهای تازه‌کار سنی، و عدم کفایت آنها در میدان تیرِ یک کمپ آموزشی آمریکایی، نشاندهندة وضعیت دشواری برای ایالات متحده است که به دنبال تشکیل یک نیروی نظامی قوی برای بیرون راندن دولت اسلامی از پایتخت‌اش –رقه- است.
این ایده‌آل است که ایالات متحده بتواند تلاش کند تا آن ارتش سنی دلخواه خود را ایجاد کند که بتواند از طریق آن رقه –یک شهر سنی نشین- را به تصرف درآورد. اما همین امر ممکن است سالها به طول بیانجامد؛ یا آمریکا می‌تواند همسو با ارتشی عمل کند که کاملاً مسلط بر شرایط سخت و کارآزموده هستند: یعنی ارتش YPG که متشکل از مبارزان کرد هستند. اگرچه آنها، از شمال، از سوی دولت ترکیه طرد شده‌اند و همینطور مخالفان سیاسی دولت رسمی سوریه به حساب می‌آیند؛ اما در واقع این کردهای سوری هستند که قادرند چنین کاری را انجام بدهند.
ایالات متحده تلاش می‌کند تا هر دوی این کارها را انجام بدهد؛ یعنی با تشکیل یک ائتلاف اپوزیسیون جدید تحت لوای «نیروهای دموکراتیک سوریه» (SDF) که ادغامی از سنی‌ها، مسیحیان، ترکمن‌ها و سایر مبارزان ناآزموده با تیم نیرومند بزرگتری به نام YPG است. گرچه این امر از لحاظ سیاسی ایده‌آل نیست اما یک معنای نظامی دارد.
ژنرال جوزف وتل، فرمانده ارشد ارتش آمریکا، که سرپرستی این جنگ را برعهده دارد، در سفر مخفیانة خود به سوریه، گفته است: «ما کاملاً می‌بایست مطابق آنچه که در دست داریم عمل کنیم». در ضمن گروه کوچکی از خبرنگاران در این سفر همراه او بودند و این یک موقعیت نادر برای گزارش از داخل سوریه محسوب می‌شد.
واقعیت این است که عملاً تنها کردها –نه سنی‌ها- هستند که اکنون بازوی نظامی کارآزموده‌ای دارند و هدف وتل «دست‌یابی به اهداف نظامی در زمین سوریه» برای بیرون راندن دولت اسلامی است.
این تلاش برای ادغام سنی‌های ضعیف با کردهای قوی نشاندهندة یک آلترناتیو عملی‌تر در عوض خرج 500 میلیون دلار برای برنامه‌های آموزش و تجهیز است؛ برنامه‌ای که قبلاً برای ارتش نوین سنی در نظر گرفته شده بود و لیکن تابستان سال گذشته سقوط کرد. علیرغم اعتراضات تند دولت ترکیه (که ادعا می‌کند کردها بخشی از تروریست‌های PKK هستند)، فرماندهان آمریکا تصمیم گرفتند تا با مبارزان کردی –که در سال 2014 کوبانی را از دست داعش نجات دادند- ائتلاف کنند و آزادسازی یک نوار بزرگ از شمال شرق سوریه را آغاز کنند. اول ماه اکتبر گذشته، آنها تلاش کردند تا نیروهای کم‌تجربة سنی و مسیحی را به ائتلاف «نیروهای دموکراتیک سوریه» پیوند بزنند.
کردهای سوری، چه مرد و چه زن، مبارزان سبعانه‌ای هستند. ما تعدادی از رهبران مقاومت زنان کرد، که تحت نام اختصاری YPJ، فعالیت می‌کنند را ملاقات کردیم. آنها با سربندهای زنانه‌ای که به روی لباس نظامی می‌پوشند می‌گفتند که همگی در خط مقدم نبرد در حال مبارزه‌ایم. مشاور ایالات متحده گفت زنان کرد حقیقتاً مقاوم هستند، آنها اغلب در حالی که کمربند انتحاری دارند به جنگ می‌روند. آنها علیه تصاویری که دولت اسلامی می‌کوشد به عنوان برده جنسی از آنها ارائه دهد می‌جنگند. 
مشاور آمریکایی جریانات متعددی را از مبارزات خوف زدة زنان YPJ بازگو می‌کند که در کوبانی رخ داده است. برابری میزان شهدای زن و مرد که آخرین بار در مناطق کردنشین اعلام شد خود نشانگر تنفس هوای تازه‌ای در خاورمیانه است که در آن حقوق زنان همواره پایمال و تحریف شده است.
وتال می‌گوید ایالات متحده از سوء قضاوت‌های اخیر در باب سوریه آموخته است که نباید درصدد ایجاد نیرویی بی‌عیب و نقص بود، بل باید بتوان با هم پیمانان خود وارد عمل شد. او در زمان سربازگیری برای نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) گفت: «ما باید دورة آموزشی را هرچه کوتا‌هتر کرده، و در عوض هرچه بیشتر به روی مبانی رزمی متمرکز شویم.» یعنی عوض نوسازی افراد، نیروهای مبارز موجود را متناسب و سازگار کنیم.
سانی شیخ یکی از اعضای داعش، با خصوصیت فرصت‌طلبانه آشکار، نسبت به استراتژی‌های دولت اسلامی بسیار امیدوار است. ما توانستیم سه تن از رهبران جوان قبایل که برای جنگ با گروه‌های کرد فرستاده شده‌اند ملاقات کنیم. شیخ توضیح داد که چگونه برخی اعضای قبایل اطراف رقه از دولت اسلامی بیرون رفته و مرتد شدند، و نیز از افراط‌گرایی وحشیانه در خدمت باور‌ها و منافع دفاع کرد.
«ما دریافتیم YPJ تنها نیرویی است که می‌تواند ما را رهایی بخشد»، این جمله‌ای است که شیخ محمد آل میلا از قبلیه توفانی می‌گوید. نقطه‌نظری مشابه از سوی کینو گابریل بیان شده است که رهبر محلی مسیحی سریانی است، و با گروه شبه نظامی متشکل از 500 تا 1000 تن با کردها متحد شده است. او می گوید: «هیچ‌یک از ما به تنهایی قادر نبود به دفاع از منطقه برخیزد. این می‌توانست یک نبرد باخت-باخت برای همه‌ی ما باشد.»
نوژان دیریک، فرمانده نیروهای شبه نظامی زنان کرد می‌گوید که او برای نقطه‌ای می‌جنگد که رژوا نام دارد، جایی که امیدوار است روزی بدل به منطقه‌ای خود‌مختار شود. اما سرهنگ علی حاجو، فرمانده عرب نیرو‌های دموکراتیک سوریه در شهر شمالی جرابلس می‌گوید: «ما به خاطر ملتی در حال مبارزه هستیم که سوریه نام دارد.»